Sant Andrea di Mantova

Deze basiliek uit de renaissance tijd was ontworpen door Léon Battista Alberti in opdracht van Lodewijk III in 1462. De villa’s van Palladio zijn gebouwd uit hetzelfde principe als die van Alberti. Bij deze basiliek gaat het hier ook weer om centraalbouw, in de neo-classicistische stijl.

Wanneer men de ingang van een afstand ziet is het al opvallend dat de gevel deels dient om te verhullen wat er achter ligt. De opbouw van de kerk is namelijk zo gebouwd, dat het niet meer in de klassieke stijl gemaakt zou kunnen worden als de volledige voorgevel op deze wijze geornamenteerd zou zijn. Hierbij bedoelen we dat het deel met de ornamenten, het deel die de architect het liefst wil dat je ziet, het belangrijkste is. Het is als het ware een voorzetwand om de gehele gevel op de achtergrond te zetten.

In de voorgevel is ook te zien dat er gebruik word gemaakt van bogen, deze bogen staan symbool voor de goddelijkheid, aangezien dit een vorm is van perfectie. In een ‘normale’ kerk zou er alleen maar sprake zijn geweest van een boog, maar hier wil men de goddelijkheid benadrukken door zowel in de raampartijen als in de ingang en het gewelf boven het fronton in boogvorm te maken.

Deze gevel was op basis van de oude Boog van Titus, een triomfboog gebouw. Wat vernieuwend was voor die tijd was het integreren van zuilen in de gevel, hierdoor ontstonden zogeheten pilasters. Alberti was namelijk van mening dat zuilen niet gebruikt mochten worden als ‘deurstijl’, en kwam daarbij op deze oplossing. De zuilen die in de gevel zijn verwerkt zijn Korinthische zuilen, met daarop gelegen het fronton.

De binnenkant van het gebouw bestaat wederom uit pilasters, die als ondersteuning dienen voor het plafond. De vorm van dit plafond wordt een tongewelf genoemd, en word hier voor het eerst sinds de oudheid op deze reusachtige schaal toegepast. Het doel hiervan is om de samenwerking tussen gevel en interieur te vergroten, door beiden in de vorm te maken van een triomfboog.

In het originele plan was het gebouw gepland zonder transept, en waarschijnlijk ook geen koepel. De eerste constructie fase eindigde in 1494. In 1597 werden de armen en de crypte toegevoegd, en in de tijd van 1732-1782 werd de door Filippo Juvarra ontworpen koepel bijgebouwd. De laatste hand werd gelegd in de 18^e-19^e eeuw door Paulo Pozzo en anderen door versieringen in de binnenzijde aan te brengen. Het uiteindelijke doel van de basiliek was het herbergen van het Relikwie van het Heilige Bloed.